Αυτόματος πνευμοθώρακας
Ο αυτόματος πνευμοθώρακας μπορεί να είναι:
- Πρωτοπαθής χωρίς ύπαρξη κάποιας πνευμονοπάθειας
- Δευτεροπαθής με υπάρχουσα πνευμονοπάθεια
Πρωτοπαθής αυτόματος πνευμοθώρακας
Συνήθως αφορά άτομα από 15-50 ετών. Συνήθως αυτά τα άτομα είναι μακρόσωμα δηλαδή ψηλόλιγνα και στις πιο μεγάλες ηλικίες συνήθως καπνιστές.
Στην αξονική τομογραφία αυτών των ατόμων συνήθως θα βρούμε βλάβες ομοιάζουσες με εμφύσημα και κύστεις.
Οι κύστες αυτές είναι λεπτοτοιχωματικές και περιέχουν αέρα. Πολλές φορές στην βάση αυτή της εικόνας βρίσκονται ενζυμικές διαταραχές π.χ. α1 αντιθριψίνη ή και γενετικές διαταραχές πχ σύνδρομο Μarfan.
Δευτεροπαθής αυτόματος πνευμοθώρακας
Σε αυτή την περίπτωση η απελευθέρωση αέρα στο ημιθωράκιο μπορεί να οφείλεται σε κάποια υποκείμενη πνευμονική νόσο. Τέτοιες νόσοι είναι:
- Ενδομητρίωση. Ο πνευμοθώρακας σε αυτή τη περίπτωση ονομάζεται Καταμήνιος.
- Φυματίωση
- Σαρκοείδωση
- Κυστική Ίνωση
- Σύνδρομο Marfan
- Νεκρωτικές πνευμονίες.
Η επίπτωση του πρωτοπαθούς αυτομάτου πνευμοθώρακα είναι εκατό φορές περισσότερη στους άνδρες βαρείς καπνιστές από ότι στο γενικό πληθυσμό. Ενώ η σχέση άντρες \ γυναίκες είναι 6/1.
Το κυριότερο σύμπτωμα είναι ο οξύς πόνος στον θώρακα.
Στους μεγάλους και υπό τάση πνευμοθώρακες προστίθεται δύσπνοια, ταχυκαρδία έως και αιμοδυναμική αστάθεια.
Αντιμετώπιση
Το πρώτο επεισόδιο αυτομάτου πνευμοθώρακα αντιμετωπίζεται ως εξής..
Όταν ο πνευμοθώρακας είναι μικρός ακολουθούμε συντηρητική αντιμετώπιση.
Η οξυγονοθεραπεία επιταχύνει την απορρόφηση του αέρα στην υπεζωκοτική κοιλότητα.
Στους μεγαλύτερους πνευμοθώρακες απαιτείται σωλήνας παροχέτευσης (Bulau).
Ο σωλήνας παροχέτευσης θα παροχετεύει άμεσα τον αέρα και θα αναδείξει τυχόν διαφυγή αέρα ενεργή.
Στο πρώτο επεισόδιο συνήθως δεν απαιτείται χειρουργική αποκατάσταση του πνεύμονα.
Εξαίρεση αποτελεί ενδεχόμενη ενεργή διαφυγή για πάνω από μια εβδομάδα.
Σχετική ένδειξη χειρουργείου από το πρώτο επεισόδιο έχουν οι ασθενείς που στην αξονική τομογραφία τους παρουσιάζουν πολλαπλές αερώδεις κύστες. Επίσης οι ασθενείς που η καθημερινότητα τους, τους υποβάλει σε έντονες διακυμάνσεις της ατμοσφαιρικής πίεσης πχ. πιλότοι, αεροσυνοδοί, δύτες.
Στατιστικά το 45% αυτών που θα κάνουν επεισόδιο αυτομάτου πνευμοθώρακα στην πενταετία θα κάνει και δεύτερο επεισόδιο.
Παράγοντες κίνδυνου υποτροπής είναι:
- Ο σωματότυπος (μακροσωμία)
- Κάπνισμα
- Χρονιά αποφρακτική πνευμονοπάθεια.
Στο δεύτερο επεισόδιο υπάρχει απολυτή ένδειξη χειρουργικής αποκατάστασης.
Χειρουργική αποκατάσταση αυτόματου πνευμοθώρακα
Με Ελάχιστα Επεμβατική μέθοδο (έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί η ανοιχτή τεχνική) η όποια μπορεί να είναι:
- Θωρακοσκοπική ή
- Ρομποτική
Η αποκατάσταση χειρουργικά θεωρείται απλή.
Η χειρουργική αποκατάσταση περιλαμβάνει την εκτομή του πνευμονικού παρεγχύματος που περιέχει κύστεις και την διενέργεια κάποιας μορφής πλευροδεσίας. Η Πλευροδεσία θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική διότι εξασφαλίζει τον ασθενή από πιθανό πνευμοθώρακα αν στο μέλλον δημιουργηθούν εκ νέου κύστεις.
Η Πλευροδεσία μπορεί να είναι:
- Χημική με χρήση φαρμακευτικού talk
- Μηχανική με αποφλοίωση τμήματος του τοιχωματικού υπεζωκότα.
Η νοσηλεία που απαιτείται είναι περίπου τρεις με τέσσερις ήμερες.
Η ανάρρωση θεωρείται εύκολη εφόσον ακολουθείται Θωρακοσκοπική ή Ρομποτική τεχνική.